مقایسه کارکردهای خانوادگی مادران کودکان سالم و کودکان «بیش فعال/نقص توجه»

مقدمه: بیش­فعالی/نقص توجه (adhd) ، اختلال مزمن و آسیب زایی است که از کودکی تا بزرگسالی ادامه می ­یابد. این پژوهش به­منظور مقایسه کارکردهای خانوادگی مادران دارای فرزندان سالم و adhd و بررسی تاثیر آموزش حل مساله بر کارکردهای خانوادگی مادران دارای کودکان adhd انجام گرفت.   روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با گروه کنترل است. نمونه آماری، 8 مادر adhd و 12 مادر سالم با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به لحاظ سن و جنس در دو گروه قرار گرفتند. قبل و بعد از آموزش حل مساله به روش بدل و لانکس ، آزمودنی­ ها پرسش­نامه کارکرد خانوادگی را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده­ ها از برنامه های آماری spss 15 و برای تحلیل فرضیه­ ها از آزمون t مستقل استفاده شد.   یافته ها: کارکردهای خانوادگی مادران با فرزندان سالم در مقایسه با مادران دارای کودکان adhd مختل بود (05/0>p). به علاوه، آموزش حل مساله به مادران adhd کارکرد خانوادگی آنها را بهبود بخشید؛ به­خصوص این آموزش قدرت حل مساله، نقش ­های والدی، کنترل رفتار و کارکرد کلی آنها را افزایش داد (05/0>p)، اما تغییر معنی­ داری در پاسخ ­دهی عاطفی، ارتباط و حمایت عاطفی به­وجود نیاورد (05/0>p) که بیانگر حساسیت و اثرات عوامل متعدد بر کارکردهای خانواده است. نتیجه­گیری: کارکرد خانوادگی مادران دارای کودکان adhd به مراتب ضعیف ­تر از مادران دارای فرزند سالم است و آموزش مهارت ­های حل مساله، کارکرد خانوادگی مادران adhd به­خصوص قدرت حل مساله، نقش والدی، کنترل رفتار و عملکرد کلی آنها را بهبود می­بخشد.